Σχόλια πάνω στο περιεχόμενο του βιβλίου " Κουφός είσαι ρε; Δεν ακούς;" της Σοφίας Κολοτούρου

Το βιβλίο  " Κουφός είσαι ρε; Δεν ακούς;" είναι γραμμένο από την συγγραφέα Σοφία Κολοτούρου, η οποία διηγείται ιστορίες από την καθημερινότητά της. Η ίδια μιλάει αλλά δεν ακούει καλά...και έτσι με χιούμορ αντιμετωπίζει την ιδιαιτερότητά της κατά την επαφή της με άλλα άτομα/συνθήκες!

Στα κεφάλαια του βιβλίου της παρουσιάζει πτυχές της καθημερινότητας μας με "την ματιά'' ενός κωφού ατόμου, δηλαδή πως τις βιώνει η ίδια! Μας αποδεικνύει με αυτόν τον τρόπο, ότι αυτά τα πράγματα που για μας θεωρούνται εύκολα και δεδομένα στην καθημερινή μας επικοινωνία/επαφή με το γύρω μας περιβάλλον (εργασιακό, προσωπικό, φιλικό,συγγενικό), δεν είναι καθόλου εύκολα για τα άτομα ΑμΕΑ (άτομα με Ειδικές Ανάγκες). Μέσα από τις διηγήσεις της, φέρνει τον αναγνώστη πιο κοντά στην πραγματικότητα της διαβίωσης των κωφών ατόμων, με σκοπό να ευαισθητοποιήσει όλους εμάς..

Είναι η γλώσσα της γραφής της τόσο "αληθινή, απλή, άμεση", που σε παρασέρνει να την "αφουγκραστείς", να την ακούσεις..διαβάζοντας το βιβλίο αλλά και το αντίστοιχο blog της :kofosi.blogspot.com.

Παρουσιάζει την δυσκολία των ατόμων ΑμΕΑ στα μέσα μαζικής μεταφοράς (καράβι, αεροπλάνο), στο σούπερ-μάρκετ και στο τηλέφωνο. Τονίζει ότι η χρήση των μεγαφώνων για την ενημέρωση των επιβατών/πελατών, δεν εξυπηρετούν τις περιπτώσεις των κωφών ατόμων. Κι αυτό γιατί δεν μπορούν να ακούσουν τις οδηγίες, με αποτέλεσμα να βρίσκονται σε δύσκολη θέση και παρεξηγημένοι.
Το ίδιο και στα σούπερ-μάρκετ που ενημερώνουν μέσω μεγαφώνου για τις ώρες λειτουργίας του καταστήματος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι κωφοί πελάτες να κινδυνεύουν να τους "κλειδώσουν"μέσα στο μαγαζί. Θα έπρεπε σε αυτές τις περιπτώσεις, λέει η συγγραφέας, να υπάχρει αναρτημένη μια ανακοίνωση που να ενημερώνει το καταναλωτικό κοινο και τους επιβάτες για τις ώρες λειτουργίας του καταστήματος και τους κανόνες αποβίβασης/επιβίβασης. Έτσι ώστε να μην νιώθουν αποκομένοι από τον υπόλλοιπο κόσμο/κοινωνία οι άνθρωποι με  προβλήματα ακοής!

Ακόμα μια νύξη υπάρχει για τα " τυπικά" των τραπεζών στη διαδικασία διαχείρισης λογαριασμών/καρτών ενός πελάτη.Αφηγείται την προσωπική της εμπειρία, που ενώ δεν  μπορεί να ακούσει καλά και το είχε δηλώσει στον υπάλληλο της τράπεζας που ήθελε να την εξυπηρετήσει σχετικά με την έκδοση μιας κάρτας, εκείνος επέμενε (μέχρι σε σημείο εκνευρισμού) να μιλήσει μαζί της. (Σημείωση: Καλές και οι τυπικότητες αλλά χρειάζεται και σεβασμός στις" ευαισθησίες" του κάθε πελάτη!!!)

Δίνει επίσης με έναν όμορφο τρόπο παρουσίασης, το savoire vivre των κωφών, δηλαδή κανόνες για το πως να επικοινωνήσεις με τους κωφούς και γενικά πως να τους κάνεις φίλους σου. Εστιάζει στο γεγονός ότι συνήθως αυτοί που διατηρούν φιλίες με κωφούς είναι άτομα της αστικής λαϊκης τάξης ή της ανώτατης. Οι μεν πρώτοι, γιατί είναι απλοί άνθρωποι και δεν κάνουν διακρίσεις, οι δε γιατί έχουν πολλαπλή μορφωση και μπορούν να προσεγγίσουν "ιδιάζουσες" περιπτώσεις με σεβασμό και διακριτικότητα. Επίσης λέει, ότι όταν κάποιος έχει για τον εαυτό του την ιδέα ότι είναι ανώτερος από έναν κωφό συνάνθρωπό του, μάλλον θα απορριφθεί να γίνει φίλος τους.

Σημείωση της Στέλλας Ζούρα¨: Από προσωπική μου εμπειρία επαφής με κωφούς, έχω να πω ότι είναι άνθρωποι σαν κι εμάς, ευαίσθητοι, ταλαντούχοι και καλόκαρδοι και είναι άδικο να τους αντιμετωπίζουμε σαν κάτι "ξένο" προς εμάς. Μπορεί να μην μπορούν να ακούσουν ίσως και να μιλησουν καλά, αλλά είναι πανέξυπνη και καταλαβαίνουν ποιοι τους σέβονται και ποιοι όχι.

Φιλικά

Σ.Ζ